Het is zondagmorgen 19 november heel vroeg in de morgen als ik ineens wakker schiet. Direct zit ik rechtop in bed en kijk beduusd in het donker rond me heen. Ook Christel is wakker geworden van mijn gedraai en vraagt “is er wat?” Het enige woord dat ik uit kan brengen is Sinterklaas. “Wat is er met Sinterklaas?” Hij komt vandaag in Oosterhout aan. “Weet ik toch, ga nu maar weer slapen.” Wat ik hier schets zal veel Oosterhoutse kinderen die nacht zijn overkomen. Voor een burgemeester is het inhalen van Sinterklaas een van de mooiste handelingen die hij mag verrichten. Dit zijn de momenten die je enorme energie geven. Duizenden inwoners,  maar vooral kleine kinderen, staan met een lach op het gezicht aan het kanaal en op de Heuvel.

Er zijn echter deze weken ook momenten geweest waar ik hele lieve inwoners heb getroffen die intens verdrietig waren. Een woningbrand of een ongeluk kan een enorme impact hebben en levens compleet op zijn kop zetten.

Intens verdriet en geluk kunnen elkaar in snel tempo afwisselen. Dat maakt emotie alleen nog maar heftiger. Waar de één feestviert, wordt de ander tegelijkertijd verteerd door pijn en verdriet. In al die gebeurtenissen – en je probeert toch professioneel te zijn – merk je dat inwoners je weten te raken met hun emoties. Deze oprechte emoties zorgen dat je soms ook op andere manieren een beetje van dienst kan zijn in het dagelijks leven van inwoners. Door er waar mogelijk gewoonweg te zijn.

Voor de moeder, die met haar kindje een brandende woning moest ontvluchten. Voor de buurtbewoners, die getuige zijn geweest van die brand met dodelijke afloop. Voor de ouders van Lorenzo, die door zijn omgang met anderen zoveel mooie indrukken heeft achtergelaten, dat er spontaan een warm evenement ter nagedachtenis aan hem is ontstaan. Ik hoop zo dat de naasten hier veel steun aan hebben in hun verwerking van het verdriet. Of bij de geweldige intocht van Sinterklaas met al die blije kinderen. Er zijn op dat soort momenten veel meer mensen die proberen van dienst te zijn om verdriet of vreugde, in welke vorm dan ook, te begeleiden. Om te proberen recht te doen aan het gevoel van inwoners.

Er is soms behoefte om samen te feesten maar zeker ook samen te rouwen. En dat kunnen we alleen maar doordat vrijwilligers, medewerkers en hulpdiensten dit mogelijk maken. Hiervoor wil ik namens de inwoners, maar zeker namens mijzelf, grote dank uitspreken.

Op het podium op de Heuvel kreeg ik een stevige knuffel van Sinterklaas. Ik denk dat die voor iedereen bedoeld was die hem verdiende of gewoon even heel hard nodig had.