Ik hoop dat iedereen terugkijkt op een fijne kerst en een prettige jaarwisseling. Deze dagen zijn toch altijd weer heel bijzonder. Je merkt het al als je na het vertrek van de Sint en zijn Pieten door een winkel loopt. En soms zelfs al eerder. Daar heb ik zelf een beetje moeite mee, dat het einde van het jaar zich met de kerstsfeer aandient. Samen met Christel een boom kopen is natuurlijk al een belevenis op zich. Moet ie dit jaar groot of klein? Past ie in de auto? En belangrijker nog: past ie in huis of moet er nog gezaagd worden?

Dit zijn allemaal beslommeringen die je zo tegen het einde van het jaar hebt, naast alle drukte van iedere dag. Want ja, het lijkt soms alsof er geen nieuw jaar meer komt. Iedereen wil voor het einde van het jaar nog net iets geregeld of gedaan hebben. Dat is natuurlijk helemaal niet erg. Maar het betekende wel dat ik net voor kerst toch wel een beetje behoefte had aan rust en wat meer tijd voor Christel, de jongens en de familie. Natuurlijk, als burgemeester blijf je aan staan, omdat je verantwoordelijk blijft voor de openbare orde en veiligheid. Je kunt tenslotte ieder moment een telefoontje krijgen. Maar dat hoort bij het mooie ambt van burgemeester.

We hebben een gezellige kerst gehad met vrienden en familie en dat geeft veel energie. Tussen kerst en Nieuwjaar konden we nog twee daagjes weg voordat de jaarwisseling er weer aankwam. Dit is altijd weer een heel geregel, omdat je wilt dat dat goed verloopt. Gelukkig kan ik rekenen op een geweldig politieteam en zeer goede brandweervrouwen en -mannen. Maar vooral ook een geweldig gemeentelijk team van medewerkers, waaronder natuurlijk ook onze boa’s die het zeker niet altijd makkelijk hebben. Aan de ene kant wil de samenleving heel duidelijk dat ze handhaven als we denken dat we tekort worden gedaan. Aan de andere kant vinden we het ook vaak vervelend als we aangesproken of soms ook beboet worden, als we zelf in de fout gaan. Ga er maar aan staan.

De twee dagen samen met vrienden in het Limburgse heuvellandschap waren geweldig. De rust om na te denken over wat geweest is en wat komen gaat, begon na een dag toch wel te komen. De hectiek van het afgelopen jaar die voor onze inwoners een stevige uitdaging betekende, kwam langs. Of het nu de impact was van de oorlog in Oekraïne of Israël ... Ze brachten onzekerheid mee, zelfs in onze Oosterhoutse samenleving. Niet alleen de onzekerheid over hoe dit allemaal gaat aflopen, maar ook de directe invloed die dit heeft op het leven. Dat is niet mis. De bestaanszekerheid van een deel van de Oosterhouters is door de torenhoge prijzen voor energie, eerste levensbehoeften en nog een aantal andere factoren, behoorlijk onderuitgegaan. Een aantal inwoners raakte echt heel vervelend de grip op hun dagelijks leven in meerdere of mindere mate kwijt.

Als u mij vraagt wat ik u, onze inwoners, toewens … Naast natuurlijk een goede gezondheid, geluk, veel liefde in het leven en wat beter weer dan de laatste weken. En dan wil ik zeker niet klinken als Miss Universe, want daar heb ik de looks niet voor. Maar wat ik de Oosterhouters en de rest van de mensheid zou toewensen, is iets anders. Iets wat niet alleen de situatie van al die mensen in oorlogsgebieden zou verbeteren, maar wat ook de situatie van velen in Oosterhout aanzienlijk beter en misschien ook zekerder zou maken. Dus beste Oosterhouters, ik wens u, uit de grond van mijn hart en zeker ook namens Christel, het allerbeste voor 2024, maar vooral ook wereldvrede toe.

Oosterhout, meer voor elkaar!

Mark Buijs,
burgemeester van Oosterhout