Afgelopen jaren wordt het debat in Nederland steeds steviger gevoerd. Dat zien we regelmatig in de Tweede Kamer en zelfs ook wel eens in Oosterhout. Een stevig debat mag! Maar van belang is dan wel dat het stevig op de inhoud wordt gevoerd en met respect voor elkaar. En daar is bij ons in de raad zeker sprake van. Daar ben ik blij om. We moeten immers zelf het goede voorbeeld geven bij het voeren van een maatschappelijk debat, dat natuurlijk ook vaak voor een deel buiten plaatsvindt.

Je ziet dat de emoties in de samenleving soms hoog oplopen. Ook zie je dat omgangsvormen – gewild of ongewild – aan het veranderen zijn. Het aanspreken en benaderen van elkaar lijkt allemaal net wat scherper geworden. Niet alleen in de directe ontmoetingen, maar zeker ook op social media. Soms worden er grote woorden gebruikt of worden dingen best persoonlijk gemaakt. Vaak denk ik dat dit vanuit frustratie gebeurt en daar kan natuurlijk zeker sprake van zijn. Maar men beseft daarbij niet altijd de impact die deze opmerkingen of benadering van personen kunnen hebben op hen die het betreft, maar vooral ook hun familieleden.

Uit onderzoek blijkt dat steeds meer bestuurders in Nederland worden geïntimideerd of bedreigd. Deze week hadden we een sessie over dit onderwerp – zeg maar een soort agressie en weerbaarheidstraining – met de raad en het college. In eerste instantie werd gekeken of iedereen dit beeld herkende en of er onder ons nog mensen waren die dit zelf ooit ondervonden hadden. Als burgemeester en als wethouder heb je regelmatig met dit onderwerp te maken, en dat onze raadsleden dit gevoel in meerdere of mindere mate ook hadden dat wist ik natuurlijk wel. Maar de hevigheid daarvan bracht me wel aan het schrikken. Een aantal raadsleden maakte dit duidelijk aan de hand van voorbeelden van vervelend fysiek of digitaal gedrag.

Natuurlijk, iedereen is anders en de één zal sneller het gevoel van intimidatie of bedreiging voelen dan de ander. Onze raadsleden zijn zeker niet flauw, maar het punt is dat het eigenlijk gewoon niet zou mogen gebeuren. Onze democratie, en dus ook onze lokale democratie, moet vrij kunnen functioneren. We hebben er tenslotte letterlijk voor gekozen. We hebben er met elkaar voor gekozen dat, ondanks dat we dingen allemaal toch net wat anders beleven, we een duidelijke grens gaan proberen te trekken over wat we gezamenlijk wel of niet tolereren. Appjes die ‘s nachts worden gestuurd met “ik weet waar jij woont” horen daar natuurlijk niet bij.

Toch eindigde de avond zeer positief. Het feit dat een raadslid uitsprak dat ze nog steeds heel veel meer mooie dan vervelende momenten meemaakt. De warme en indringende ontmoetingen en gesprekken met inwoners. Iets te kunnen betekenen, soms voor een individu, maar vooral voor de Oosterhoutse samenleving in het algemeen geeft een heel goed gevoel. En zo beoordeelden de andere raadsleden dat zeer zeker ook. Ondanks dat we soms ook dit soort onderwerpen als raad en college moeten behandelen, weten we van elkaar dat we gewoon een fijne en betrokken club personen zijn. Een club, die vol overgave en met kennis van zaken zich inzet voor de samenleving, ieder vanuit zijn eigen perspectief.

Iedereen die interesse heeft in dit prachtige werk kan zich melden bij de politieke partijen of een keer deelnemen bij het leuke programma van de griffie als gast van de raad.

Oosterhout, meer voor elkaar!

Mark Buijs,
burgemeester van Oosterhout